Gjëja e parë – ndoshta dhe më e rëndësishmja – është se përsosuria e espressos është një rrugëtim pa destinacion konkret. Ne po kërkojmë diçka qenësisht arbitrare dhe subjektive, megjithatë diçka që intuitivisht e ndiejmë se do ta njohim kur ta shohim.
Pavarësisht natyrës qenësisht të pamundshme të këtij kërkimi, ia vlen të ndërmerret. Meqenëse përsosuria është e paarritshme, kualiteti është i njëmendtë, i prekshëm, dhe, në këtë pikë, është çka më së paku mund të bëjmë.
Ne kemi në disponim aso pajisje kualitative, kokrra dhe teknikë, saqë espresso e keqe nuk mund të arsyetohet. Përveç, natyrisht, nëse nuk i ke njërën nga këto tria. Këta janë përbërësit pa të cilët espressoja e mirë thjesht s’do të ndodhë. Kështu, nëse kokrrat i ke të këqija, rregulloje këtë. Nëse pajisjen e ke të papastër, të prishur, apo jokualitative, ndreqe edhe këtë. Dhe mëso teknikë të përshtatshme. Gjej video të baristëve të më të mirë online, vështro, pastaj ushtro; dhe kryesisht ushtro.
Çfarë të thuhet për imtësitë? Për kohën, sasinë, bluarjen, etj? Ka një shtrirje të gjerë të këtyre elementeve me ndikim, dhe, pa i ditur detajet e secilës situatë, mund të thuhet se këto gjëra pashmangshëm do të dallojnë nga rasti në rast.
Më në fund, nganjëherë harroji të gjitha këto gjëra. Espressoja e përsosur – apo afër kësaj – asnjëherë nuk ka të bëjë me këto gjëra edhe ashtu. Por, ajo është një eksperiencë ndijore grumbulluese, një përmbledhje e çdo detaji të kontekstit të atypëratyshëm.
Espressot më të mira janë ato që ti i përgatit në çastin e përgatitjes në çdo kuptim të fjalës përgatitje. Kjo ndjesi vazhdon përgjatë konsumimit, në mënyrë që gjithçka përreth është e rëndësishme.
Espresso e përsosur është në duart tua, në gojën tënde, kudo përreth, tash. Ajo është një moment, poetikisht i ngjashëm në gjatësi me vetë përgatitjen: e shkurtër, e koncentruar, e hijshme./baristing
